Ελληνικό

[Παραθέτουμε την εισήγηση που έγινε από τον κ. Άκη Μπαδογιάννη, μέλος της Δημοτικής Συνεργασίας Ελληνικού, στη «Συνάντηση για τον Υμηττό» της 2ης Δεκεμβρίου 2007.]

Αγαπητοί φίλοι, εγώ έρχομαι από ένα μικρό Δήμο, που όμως στο έδαφός του εξελίσσεται το μεγαλύτερο ίσως real estate project της Ευρώπης. Αυτό γεννά τεράστιες δυσκολίες, ανάγκες, αλλά έχει και μια γοητεία να συγκρούεσαι με αυτά τα συμφέροντα. Αγαπητοί φίλοι, πριν λίγες μέρες το ΥΠΕΧΩΔΕ έθεσε σε διαβούλευση τις μελέτες για το πρώην αεροδρόμιο. Όσοι έχουν το μεράκι να ψάχνουν στον Internet, θα τις βρήκαν την προηγούμενη Δευτέρα το βράδυ. Στην ουσία πρόκειται για τα σχέδια που παράγγειλε η Κυβέρνηση Σημίτη το 2003 για τη νέα πόλη, μια νέα πόλη με περισσότερους ίσως κατοίκους από την υπάρχουσα ήδη στο Ελληνικό και επιπλέον, μια μεγάλη εμπορική και τουριστική ζώνη, έναν υπερτοπικό πόλο που θα συγκεντρώνει χιλιάδες κατοίκους της Αθήνας, όχι για να ξεκουραστούν ή να πάρουν μια ανάσα, αλλά για να αγοράσουν ή να κάνουν συναλλαγές.
Αν τα τετραώροφα κτήρια στη μελέτη χαρακτηρίζονται χαμηλά, μένει να σκεφτούμε πόσους ορόφους θα έχουν τα ψηλά κτήρια. Αντί για ψηλό πράσινο, μιλάμε για ψηλά κτήρια. Εμείς οι πολίτες ζητάμε: πάρκο υψηλού πρασίνου ελεύθερο και ανοικτό για όλους, στο σύνολο της έκτασης του πρώην αεροδρομίου και της παραλίας του Ελληνικού.
Για χρόνια οι Κυβερνήσεις και του κου Σημίτη και του κου Καραμανλή, παρουσιάζουν την πολεοδόμηση του πρώην αεροδρομίου σαν ένα αναγκαίο κακό. Έλεγαν και λένε πως χάριν της δημιουργίας του πάρκου καλύπτουμε με τσιμέντο 300 στρέμματα, δηλαδή να το πω εγώ, οικοπεδοποιούμε πάνω από 1.000 στρέμματα και χρεώνουμε τους ακάλυπτους χώρους των κτηρίων σαν πάρκο. Φάνηκε όμως, με στοιχεία πια, ότι το πάρκο θα μπορούσε στο σύνολό του σχεδόν να χρηματοδοτηθεί με Ευρωπαϊκούς πόρους.
Η Κυβέρνηση επιμένει σε επιχειρήματα περί του κόστους συντήρησης. Ας υπερκαλύπτεται αυτό το κόστος από τα ενοίκια που ήδη σήμερα εισπράττονται από τις εγκαταστάσεις που έχουν εκμισθωθεί μέσα στο χώρο του πρώην αεροδρομίου. Μιλά για το «πράσινο» ταμείο που θα δώσει δήθεν ανάσες σε υποβαθμισμένες περιοχές. Πιστεύουμε ότι θα δώσει τόσες ανάσες, όσα γκαράζ έδωσαν τα χρήματα του ΕΤΕΡΠΣ, που χρόνια τώρα μαζεύονται ή όσα πάρκα έδωσαν οι φόροι στη βενζίνη που πληρώνουμε με το κάθε λίτρο που αγοράζουμε για το αυτοκίνητό μας.
Εμείς λέμε: Πράσινο ταμείο; Να το κάνουμε, με πρόστιμα που θα πληρώσουν οι επιχειρήσεις που ρυπαίνουν, που καταστρέφουν το περιβάλλον. Έχουμε τέτοιες. Η Κυβέρνηση λέει «άλλα λόγια να αγαπιόμαστε». Είναι καθαρό πως η δημιουργία του πάρκου για την Κυβέρνηση είναι το εργαλείο δικαιολόγησης της επιλογής της. Ο πραγματικός της στόχος είναι η πολεοδόμηση, η τσιμεντοποίηση, η ενίσχυση της κερδοφορίας των κατασκευαστικών και άλλων επιχειρήσεων.
Η νέα πόλη των ψηλών εισοδημάτων, βεβαίως θα έχει αυξημένο πράσινο, θα έχει και μεγάλες βεράντες όπως λένε οι μελέτες του ΥΠΕΧΩΔΕ, θα χρειάζεται εκτός από τη μεγάλη μαρίνα για τα σκάφη και μεγάλους δρόμους, για να βγαίνει στο Εθνικό Δίκτυο. Εξ’ άλλου, αν προσέξει κανείς τα σχέδια που δόθηκαν στη δημοσιότητα, θα δει πολλά, πάρα πολλά πάρκινγκ. Άρα σ’ αυτό το πάρκο δεν περιμένουν τους επισκέπτες να φτάσουν με το ΜΕΤΡΟ ή με το ΤΡΑΜ, το ΜΕΤΡΟ θα φτάνει σε 15-20 λεπτά από το κέντρο της πόλης, αλλά δεν τους περιμένουν με το ΜΕΤΡΟ ή το ΤΡΑΜ, τους περιμένουν με τα Ι.Χ. τους.
Εμείς, αγαπητοί φίλοι, όπως και οι φίλοι από τους άλλους Δήμους που μίλησαν πιο πριν, είμαστε αντίθετοι στη λογική των δρόμων ταχείας κυκλοφορίας και συγκεκριμένα στην Ποσειδώνος – Σπάτων, που στα σχέδια συνδέεται με την επέκταση της περιφερειακής του Υμηττού, γιατί καταλαμβάνει ένα κομμάτι του πάρκου, γιατί βλάπτει τις γειτονιές μας περνώντας λίγα μέτρα από τα σπίτια του Ελληνικού, γιατί καταστρέφει το οικοσύστημα του Υμηττού με τους τόνους του μπετόν, τις γέφυρες και τους ανισόπεδους κόμβους, αλλά πάνω απ’ όλα είμαστε αντίθετοι, γιατί πριμοδοτώντας την ιδιωτική αυτοκίνηση, όχι μόνο δεν λύνει, αλλά οξύνει το πρόβλημα, το οποίο υποτίθεται ότι ενδιαφέρεται ότι να λύσει, όπως είπε και πιο πριν ο Άγγελος που καθόταν εδώ.
Η Αθήνα πνίγεται από το Ι.Χ., όχι γιατί είμαστε βιτσιόζοι και θέλουμε να γράφουμε καθημερινά χιλιόμετρα στο κοντέρ μας, αλλά γιατί δεν έχουμε άλλο τρόπο να πάμε στη δουλειά μας. Η λύση λοιπόν δεν είναι ούτε στις απαγορεύσεις, ούτε στα διόδια που άρχισαν να συζητάνε, ούτε στα μονά-ζυγά που έστειλαν πολλούς να πάρουν δεύτερο αυτοκίνητο, οπωσδήποτε δεν είναι στους νέους αυτοκινητόδρομους. Μπορεί ορισμένοι να σκέφτονται πως θα πηγαίνουν πιο άνετα στις δουλειές τους. Τους προτείνουμε να πάνε μια βόλτα, καθημερινή πρωί, από το Ν. Φάληρο μέχρι την Κηφισιά χρησιμοποιώντας το δρόμο ταχείας κυκλοφορίας με τις τέσσερις λωρίδες και να μας πουν πόση ώρα θα κάνουν. Εκεί θα δουν και το μέλλον της επέκτασης της περιφερειακής του Υμηττού.
Η λύση είναι σε ένα αξιόπιστο δίκτυο σύγχρονων Μέσων Μαζικής Μεταφοράς, ιδίως σταθερής τροχιάς. Όμως, αν προχωρήσει η κατασκευή των αυτοκινητόδρομων στον Υμηττό, οι ανάδοχοι θα αναγορευτούν σε ρυθμιστές των συγκοινωνιακών επιλογών για να αποσβεστεί το κόστος και να γεμίσουν τα ταμεία εκείνων που θα τον κατασκευάσουν, θα πρέπει να δημιουργηθεί και μεγάλη ζήτηση. Άρα, το ΜΕΤΡΟ δεν θα επεκταθεί άλλο, θα σταματήσει μέχρι το Ελληνικό, ενώ είναι ανάγκη να προχωρήσει, όπως είναι ανάγκη να δημιουργηθεί ένα καλά σχεδιασμένο δίκτυο μεταφοράς από και προς τους σταθμούς.
Πρόσφατα έχει ανοίξει για μας που είμαστε στο Ελληνικό μια φιλολογία για την υπεραξία των σπιτιών μας, λες και θέλουμε να τα πουλήσουμε και να πάρουμε τα βουνά. Σε λίγο, αν δεν επεκταθεί το ΜΕΤΡΟ να πάει στη Γλυφάδα, να πάει στη Βούλα, να προχωρήσει, θα γεμίσει το Ελληνικό από τα αυτοκίνητα όλων εκείνων των κατοίκων της Γλυφάδας, της Βούλας και των υπόλοιπων προαστίων που θα θέλουν να μετακινηθούν με το ΜΕΤΡΟ.
Αν αφήσουμε, αγαπητοί φίλοι, να κατασκευαστούν οι δρόμοι αυτοί, οι επόμενες γενιές θα μας κατηγορούν όχι μόνο γιατί καταστράφηκε το βουνό, αλλά γιατί στο όνομα της επίλυσης ενός προβλήματος, το κάναμε ακόμη μεγαλύτερο. Σε όσους φαντάζονται ότι οι νέοι αυτοκινητόδρομοι στον Υμηττό θα μας δώσουν την άνεση που λείπει από τις μετακινήσεις μας, λέμε: Φανταστείτε τους δρόμους αυτούς σαν μια ωραία γραβάτα που μας στραγγαλίζει.
Αγαπητοί φίλοι, η νέα πόλη στο πρώην αεροδρόμιο, η εμπορική ζώνη, η τουριστική ζώνη, η τεράστια μαρίνα στην παραλία του Ελληνικού, οι αυτοκινητόδρομοι στον Υμηττό, δεν είναι πράγματα ανεξάρτητα μεταξύ τους, είναι μέρη ενός σχεδίου αλλαγών που βάζει πάνω από το συμφέρον των πολιτών, τα συμφέροντα των επενδυτικών ομίλων και των πολυεθνικών funds. Θα τους κοιτάμε απαθείς; Θα τσιμπήσουμε; Μπορούμε να χαλάσουμε αυτή τη σούπα; Μπορούμε να αντισταθούμε; Αξίζει να το επιχειρήσουμε, όσο δύσκολο κι αν φαίνεται.

Σχολιάστε